ترجمه ابیاتی از اشعار ابونُواس که هنگام وفاتش گفته:

پروردگارا  گناهان من بزرگ و سنگین است  اما براین باورم که بخشش وکرم تو از گناهان من بزرگتر است خدایا اگر قرار باشد که فقط نیکوکاران به تو امیدوار باشند پس مجرمانی چون من به که پناه ببرند و از چه کسی فریاد رسی کنند

بار الها تو خود فرموده ای: بخوانید مرا تا اجابت تان کنم من در نهایت استیصال و درماندگی, با التماس صدایت میزنم اگر دست امیدم را برگردانی کیست که به من رحم کند!؟ من برای نزدیکی به تو هیچ دستاویزی جز امید وبخشش زیبایت ندارم و در پیشگاهت تسلیمم.( آنچه گفتنی ست گفتم خواه برکش خواه فرو گذار.)