هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
مرا امید وصال تو زنده می‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک
نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک
رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک
اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
و گر تو زهر دهی به که دیگری تریاک
بضرب سیفک قتلی حیاتنا ابدا
لان روحی قد طاب ان یکون فداک
عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم
سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک
تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک
به چشم خلق عزیز جهان شود حافظ
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک
شرح ابیات از جانب خودم است
در این اشعار مخاطب هم میتونه خود خدا باشه هم میتونه حضرت ولی عصر ارواحنا و ارواح العالمین له الفدا باشد.
1-معبود من! محبوب من! اگر هزاران دشمن به قصد ریختن خون من قیام بکنند اگر تو دوست من باشی از انها هیچ ترس و واهمه ای ندارم.
2-امید وصال و رسیدن به تو مرا زنده نگه داشته است و الّا هر ان از دوری تو, بیم هلاک و از بین رفتنم وجود دارد.
3-اگر عطر دلاویز تو توسط باد صبا دم بدم به مشام جان من نرسد لحظه بلحظه بخاطر این حرمان گریبانم را میدرم.
4-در خیال و تصور ان عظمت و جلال شما, خواب از چشمانم ربوده شده(مولانا: خواب مرا ببسته ای نقش مرا بشسته ای___ وز همه ام گسسته ای بی تو به سر نمیشود.)و دل هرگز در دوری و هجران توقرار و ارام ندارد(قرار چیست صبوری کجا و خواب کجا؟)
5-تو انقدر برایم عزیزی که اگر زخم بر من بزنی عین دواست و از مرهم اغیار بهتر است و اگر از دستان مهربان تو جام زهر بر سر بکشم بهتر از انست که از دست دیگری پاد زهر و درمان بگیرم(مولانا: نالم و تر سم که او باور کند___ وز کرم ان جور را کمتر کند___ عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد_____ بوالعجب من عاشق این هر دو ضد.)
6-با کشته شدن به ضرب شمشیر تو ما(من) زندگی جاوید پیدا میکنیمچرا که جان مرا خوش است که قربانی تو باشد.
7-محبوب من! از من روی بر متاب که حتی اگر با شمشیر به قصد خون من قیام کنی سرم را سپر می کنم و دست از دامانت برنمیدارم.[(یاداور سخن مولاست در نهج البلاغه: لوضربت خیشوم المومن بسیفی هذا علی ان یبغضنی ماابغضنی ولو صببت الدنیابجماتهاعلی المنافق علی ان یحبنی مااحبنی.) و رسول اکرم فرموده: یاعلی لایبغضک مومن ولایحبک منافق.]
8-هر دیده ای قابلیت آنرا نداردکه انگونه که شایسته توست ببیندت. هر کسی به اندازه دانش و فهم خودش تصوری از تو دارد.
9- حافظ زمانی از دیدگاه مردم عزیز جهان می شود که روی بیچارگی و مسکینی و...بر در گاه تو بساید.